شهادت بزرگ مرد مناجات، سید سجده کننده آل طه، امام عابدان و عارفان، بر همه جوانان جوینده راه سبز وصال تسلیت باد!

امام سجاد(ع) همیشه از حرکت هایی که علیه حکومت بنی امیه انجام میشد حمایت میکردند و در طول امامتشان خدمات اجتماعی وسیعی را در زمینه حمایت از بینوایان و کمک به مستمندان انجام می دادند
قیام امام حسین (ع) درختی بود که در کربلا کاشته شد و آبیاری و به ثمر رساندن و نگهداری از آن به دست امام سجاد(ع) انجام گرفت.تدبیر امام سجاد(ع) در اسارت ، گریه های امام سجاد در مدینه ، نوحه خوانی و روضه خوانی های آن حضرت در مدت 35 سال سخنرانیش، جهادی فوق العاده بوده زیرا نهضت جاندار تنها به خون ختم نمی شود فرهنگ سازی قیام، حفظ و تداوم آن به اندیشه ای خلاق و استقامتی دشوارتر است. آن حضرت در فرصت های مناسب ، حماسه ی عظیم کربلا را یادآوری میکرد و قطرات اشک او هنگام نوشیدن آب یا مشاهده ذبح گوسفند نمونه ای از آن است.

ببخشید اگر بچه گانه نوشته شده است  :

اول. حاج آقا پناهیان یه تعبیر خوبی از جنگ هشت ساله داشت. مضمونش این بود که "ملت ها همیشه در ورطه ی آزمایش الهی هستن." ملت ایران از امتحانِ همراهیِ حضرت روح الله، سربلند بیرون اومد و خدا انقلاب رو بهشون هدیه داد و اونا رو یه قدم به جلو برد. بعد امتحان جنگ برپا شد و دوباره مردم تو این امتحان سربلند بیرون اومدن و خدا این همه شهید و سردار و اسطوره هایی که هیچ کس اونا رو نمیشناخت، به این ملت هدیه داد.

حالا از اینجا به بعدش، خودم رو گول میزنم و فکر میکنم که مثلا خودم دارم می نویسم: خدا ملت ایران رو دچار فتنه هشتاد و هشت کرد و مردم باز هم سربلند بیرون اومدن و خدا اونها رو یه قدم دیگه به جلو برد؛ هدیه های بیشتری بهشون داد؛ هدیه هایی که خود ماها میتونیم این هدیه ها رو تو وجود خودمون لمس کنیم؛ از این نزدیک تر و ملموس تر؟

حالا برا اینکه حداقل شما رو گول نزنم، تقریبا عین این صحبت ها رو حضرت آقا تو این دیدار فرمودن.

 دوم. درباره ی خلقیات و روحیات بچه های جنگ زیاد شنیدیم و زیاد خوندیم؛ مطمئنا دوستان بیشتر از بنده. همون خلقیاتی که شهدا رو لایق شهادت کرد. و از این دست جوون های نورانی اینقدر زیاد شد که خدا مجبور شد! که باب شهادت رو باز کنه. اینجا میخوام بر خلاف برخی دوستان خودی و در کمال ناباوری "بسیجی،" که مدام از فراموش شدن ارزش ها حرف میزنن و جنگ و جبهه رو به رخ بچه های نسل سوم و چهارم می کشن، اعتراف کنم و بگم همون خلقیات و روحیات رزمنده ها رو به وفور تو همین بچه های دور و برمون میتونیم ببینیم. میتونیم حس کنیم. عین همون ها هستن، عین همون زندگی نامه ها و وصیت نامه ها؛ به قولی: زندگی نامه های ناطق.

 خیلی وقت ها بعد از اینکه مثلا یه بنده خدایی یه کار خوبی میکنه و یا یه رفتار خیلی خوبی از خودش بروز میده، الکی میزنیم زیر گریه و میگیم: "ای بابا ! آدم یاد شهدا می افته." و بعد هوار هوار میخندیم. اگرچه این رفتار به نظر شوخی میاد، ولی در باطن بسیار بسیار بسیار جدی است. خیلی از این بچه هایی که الان دور و برمون هستن، یقین بدونید که اگه جنگ بود، جز شهدا بودن. شهید از این نزدیک تر و ملموس تر؟

نتیجه دل خوش کننده برای خودم: بدون شک امتحان دیگه ای در راهه و خدا کنه که ملت باز هم به پشتوانه ی دعای حضرت ولی‌عصر، پیروز بشه. ولی از طرفی باز هم به دورانی رسیدیم که این همه جوون، لایق شهادت هستن؛ پس به نظرم به زودی باب شهادت باز خواهد شد... 1. امتحان و 2. لیاقت.

از ما گفتن.